.....رانجھا رانجھا” کردی
......ہن میں آپے رانجھا ہوئی
... .سدو مینوں “دہیدو رانجھا”
......“ہیر” نھ آکھو کوئی
.......رانجھا میں وچ،
.....میں رانجھے وچ،
......ہور خیال نہ کوئی
.......میں نہیں اوہ آپ ہے،
.....اپنی آپ کرے دلجوئی
.....جو کوئی ساڈے اندر وسے ،
.......ذات اساڈی سو ای
.....ہتہ کھونڈی تے اگے منگو
.......موڈے بھورا لوئی
......بلھا ہیر سلیٹی دیکھو
......کتھے جا کھلوئی
......جس دے نال میں نیونہہ لگایا ،
.....اوہو جہیہی ہوئی تخت ہزارے لے
......چل بلھیا ، سیالیں ملے نہ ڈھوئی

....اٹھ گئے گوانڈھوں یار
ربا ہن کی کریئے ؟
اٹھ گئے ہن بہندے ناہیں،ہویا ساتھ تیار
ربا ہن کی کریئے ؟
داڈھ کلیجے بل بل اٹھدی، بھڑکے برہوں نعر
ربا ہن کی کریئے ؟
بلھے شاہ پیارے باجھوں رہے ارار نہ پار
ربا ہن کی کریئے ؟
بلھے شاہ

....اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں
......ایہہ سون تیرے درکار نہیں
اک روز جہانوں جانا اے، جا قبرے وچ سمانا اے
تیرا گوشت کیڑیاں کھانا اے، کر چیتا مرگ وسار نہیں
اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں
تیرا صاحا نیڑے آیا اے، کجھ چولی داج رنگایا اے
کیوں اپنا آپ ونجایا اے، اے غافل تینوں سار نہیں
اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں
توں ستیاں عمر ونجائی اے، توں چرخے تند نہ پائی اے
کی کرسیں داج تیار نہیں، اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں
اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں
توں جس دن جوبن متی سیں، توں نال سئیاں دے رتی سیں
ہو غافل گلیں وتی سیں، ایہہ بھورا تینوں سار نہیں
اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں
توں مڈھوں بہت کچجی سیں، نرلجیاں دی نرلجی سیں
توں کھا کھا کھانے رجی سیں، ہن تائیں تیرا بار نہیں
اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں
اج کل تیرا مکلاوا اے، کیوں ستی کر کر دعوہ اے
انڈٹھیاں نال ملاوا اے، ایہہ بھلکے گرم بازار نہیں
اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں
توں ایس جہانوں جائینگی، پھر قدم نہ ایتھے پائینگی
ایہہ جوبن روپ ونجائینگی، تیں رہنا وچ سنسار نہیں
اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں
منزل تیری دور دراڈی، توں پوناں وچ جنگل وادی
اوکھا پہنچن پیر پیادی، دسدی توں اسوار نہیں
اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں
اک اکلی تنہا چلسیں، جنگل بربرّ دے وچ رلسیں
لے لے توشہ اتھوں گھلسیں، اتھے لین ادھار نہیں
اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں
اوہ خالی اے سننج حویلی، توں وچ رہسیں اک اکیلی
اوتھے ہوسی ہور نہ بیلی، ساتھ کسے دا بار نہیں
اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں
جہڑے سن دیساں دے راجے، نال جنہاں دے وجدے واجے
گئے رو رو بیتکھتے تازے، کوئی دنیاں دا اعتبار نہیں
اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں
کتھے ہے سلطان سکندر، موت نہ چھڈے پیر پیغمبر
سبھے چھڈّ گئے اڈنبر، کوئی ایتھے پائدار نہیں
اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں
کتھے یوسف ماہِ-کنیانی، لئی زولیکھاں پھیر جوانی
کیتی موت نے اوڑک فانی، پھیر اوہ ہار شنگار نہیں
اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں
کتھے تخت سلیماں والا، وچ ہوا اڈدا سی بالا
اوہ بھی قادر آپ سمبھالا، کوئی زندگی دا اعتبار نہیں
اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں
کتھے میر ملک سلطاناں، سبھے چھڈّ چھڈّ گئے ٹکانا
کوئی مار نہ بیٹھے ٹھانا، لشکر دا جنہاں شمار نہیں
اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں
پھلاں پھلّ چمبیلی لالا، سوسن سمبل سرو نرالا
بادِ-کھزاں کیتا بر ہالہ، نرگس نت خمار نہیں
اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں
جو کجھ کرسیں، سو کجھ پاسیں، نہیں تے اوڑک پچھوتاسیں
سنجی کونج وانن کرلاسیں، کھنبھاں باجھ اڈار نہیں
اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں
ڈیرہ کرسیں اوہنیں جائیں، جتھے سیر پلنگ بلائی
خالی رہسن محل سرائیں، پھر توں ورسیدار نہیں
اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں
اسیں آزز وچ کوٹ علم دے، اوسے آندے وچ قلم دے
بن کلمے دے ناہیں کم دے، باجھوں کلمے پار نہیں
اٹھ جاگ گھراڑے مار نہیں

....بھاویں بھیڈیں ہاں کے چنکیں ہاں
یار دے رنگ وچ رنگیں ہاں
اسی چنگیاں امیداں لالیاں
ہوں تو جانے تیرا راب جانے
اسی سب کچھ یار تے چھڈیا ھے
اسی پاپ نوں چھڈناں چھدے ہاں
پر ساڈے کولوں ہوندا نہیں
تیری نظر تے نظراں لالیاں
...ہوں تو جانے تیرا راب جانے

.....بنسی والیا چاکا رانجھا
تیرا سُر ہے سب نال سانجھا
تیریاں موجاں ساڈا مانجھا
ساڈی سُر تیں آپ ملائی
بنسی کاہن اچرج بجائی
بنسی والیا کاہن کہاویں
شبد انیک انوپ سناویں
اکھیاں دے وچ نظر نہ آویں
کیسی بکھڑی کھیل رچائی
بنسی کاہن اچرج بجائی
بنسی سبھ کوئی سنے سنائے
ارَتھ اِس کا کوئی وِرلا پاوے
جو کوئی انحد کی سُر پاوے
سو اس بنسی کا سودائی
بنسی کاہن اچرج بجائی
سُنیا ں بنسی دیاں کھنگوراں
کُوکاں تن من وانگوں موراں
ڈِٹھیاں اس دیاں توڑاں جوڑاں
اک سُر دی سبھ کلا اٹھائی
بنسی کاہن اچرج بجائی
اس بنسی دا لمّاں لیکھا
جس نے ڈھونڈا تس نے دیکھا
ساری اس بنسی دی ریکھ
ا ایس وجودوں صفت اُٹھائی
بنسی کاہن اچرج بجائی
اس بنسی دے پنج ست تارے
آپ اپیی سُر بھردے سارے
اک سُر سب دے وچ دم مارے
ساڈی اِس نے ہوش بھلائی
بنسی کاہن اچرج بجائی
بلھا پُج پئے ہن تکرار بوہےآن
کھلوتے یار رکھیں کلمے
نال بیوہار تیری حضرت بھرے
.....گواہی بنسی کاہن اچرج بجائی

......الف اگ لگی وچ سینے دے
....تے سینہ تپ كے وانگ تندور ہویا
....کج لوکاں دے طعنیاں مار دتا
....کج سجن اکھیاں توں دور ہویا
....اک شیشہ لیا سے یار نوں ویکھن لئی
....آو وی زمین تے ڈگ كے چور ہویا
....بلھے شاہ لوکی ہس كے یار منا لیندے
......ساڈا تے رونا وی نا منظور ہویا

اوکھے پینڈے لمیاں راہواں عشق دیاں
درد جگر سخت سزاواں عشق دیاں
پھلاں ورگی زندگی عشق رلا چھڈدا
سرِ بازار چاہوے عشق نچا چھڈدا
ککھ نہ چھڈے ویکھ وفاواں عشق دیاں
اوکھے پینڈے لمیاں راہواں عشق دیاں
سجنا باہجوں ذات صفاتاں عشق دیاں
وکھری کُلی دن تے راتاں عشق دیاں
ہین چودہ طبقاں اندر تھاواں عشق دیاں
اوکھے پینڈے لمیاں راہواں عشق دیاں
ہر ہر دل ہر تھاں وچ عشق سمایا اے
عرش فرش تے عشق نے قدم ٹکایا اے
ہین باطن عین الحق صداواں عشق دیاں
اوکھے پینڈے لمیاں راہواں عشق دیاں
عشق دی ہستی مستی یار مٹا دیوے
اگ عشق دی دل وچ توں ہی جلا دیوے
بلھےؔ وانگ نچان چکاراں عشق دیاں
.....اوکھے پینڈے لمیاں راواں عشق دیاں

....رب رب کردے بڈھے ہو گئے
.........ملا پنڈت سارے
......رب دا کھوج کھرا نہ لبا
........سجدے کر کر ہارے
.....رب تے تیرے اندر وسدا
......وچ قرآن اشارے
......بلھے شاہ رب انہوں ملسی
جیہڑا اپنے نفس نوں مارے۔۔۔